nie wiem jak to zrobić. próbowałam i po prostu nie umiem . pomoże ktoś .? baaardzo pilne, bo na jutro . wiersz: Leśmian Bolesław Kochankowie Ledwo dziewczyna przyszła z daleka - Dreszcz go obleciał skrzydlaty. Zatrzepotała martwa powieka -- I z grobu wstał na światy. "Dobrze, żeś przyszła! Gniję daremnie. Własnego niepewny cienia! Gdziem jest, że oto - nie ma mnie we mnie? Są tylko moje cierpienia. Powiedz - schylona ponad mogiłą - Śpiącemu w mogił obłędzie - Gdzie się podziewa to, co mną było, A nigdy mną już nie będzie?" Nic nie odrzekła w trwodze dziecięcej. Lecz martwa padła na wrzosy. Pewno kochała o wiele więcej. Niż myślał - kusząc niebiosy. Padła w ustroniu ojesieniałem, Gdzie kwiatom - straszno różowieć - By kochankowi całym swym ciałem Dać tę jedyną odpowiedź

Wow, nie czytałam tego jego wiersza ;) Cudowny jest. Taki... smutny . Moja interpretacja( nie używałam żadnych pomocy, ot tylko MOJA interpretacja tego wiersza) Podmiot liryczny cierpi, z powodu utraty miłości, Ledwo dziewczyna przyszła z daleka - Dreszcz go obleciał skrzydlaty. Zatrzepotała martwa powieka -- I z grobu wstał na światy. Przyszła z daleka - chwila nadziei - wróciła dreszcz go obleciał cały - dreszcz radości, bądź strachu przed tym co zobaczył Zatrzepotała martwa powieka - zmarły nie mruga więc ona dla niego żyła swoim życiem tylko dla niego wbrew wszystkiemu zatrzepotała :) I z grobu wstał na światy - obudził się, otworzył się na otaczający go świat "Dobrze, żeś przyszła! Gniję daremnie. - umieram bez ciebie Własnego niepewny cienia!- nie wierzę już w nic Gdziem jest, że oto - nie ma mnie we mnie? - strata osobności, bez ciebie nie jestem już sobą, w moim ciele nie ma mojej duszy Są tylko moje cierpienia. - pusta, ból związana z utratą ciebie Powiedz - schylona ponad mogiłą - ponad wszystkim, jest ponad śmiercią, jest ponad wszystkim dla niego Śpiącemu w mogił obłędzie -paranoja śmierci bez ukochanej Gdzie się podziewa to, co mną było, - szuka jej błądzi, bo ona była nim bez niej nie ma jego A nigdy mną już nie będzie?" - mogiła :P dla niego koniec świata - bez niej Nic nie odrzekła w trwodze dziecięcej. - bała się odezwać, onieśmielał ją czuła się jak zagubione dziecko Lecz martwa padła na wrzosy. - odeszła, na zawsze [ być może umarła ] Pewno kochała o wiele więcej. - jej miłości była absolutna Niż myślał - kusząc niebiosy. - zdradzał, nie myśląc o konsekwencjach No trochę wyszło tego, mam nadzieję, że ci się przyda ;)

Utwór Bolesława Leśmiana pt. "Kochankowie" podejmuje problem miłości. Podmiotem lirycznym jest mężczyzna, którego cierpieniem jest utrata ukochanej osoby. Próbuje się dowiedzieć co się z nim stało. Cały wiersz jest animizacją, ponieważ wiadome jest, że martwa osoba nie powstaje z grobu zadając pytania, na które zresztą tu nie otrzymuje odpowiedzi. Zwraca się z nimi do dziewczyny, która odwzajemnia uczucia bohatera.

dzieki asia :D