Spis ludności Szymborska Wisława Na wzgórzu, gdzie stała Troja, odkopano siedem miast. Siedemmiast. O sześć za dużo jak na jedną epopeję. Co z nimi zrobić, co zrobić. Pękają heksametry. afabularna cegła wyziera ze szczelin, w ciszy filmu niemego obalone mury, zwęglone belki, zerwane ogniwa, dzbanki wypite do utraty dna, amulety płodności, pestki sadów i czaszki dotykalne jak jutrzejszy księżyc. Przybywa nam dawności, robi się w nij tłoczno, rozpychają się w dziejach dzicy lokatorzy, zastępy mięsa mieczowego, reszki orła-Hektora dorównujące mu męstwem, tysiące i tysiące poszczególnych twarzy, a każda pierwsza i ostatnia w czasie, a w każdej dwoje niebywałych oczu. Tak lekko było nic o tym nie wiedzieć, tak rzewnie, tak przestronnie. Co z nimi robić,co im dać? Jakiś wiek mało zaludniony dotej pory? Trochę uznania dla sztuki złotniczej? Za późno przecież na sąd ostateczny. My, trzy miliardy sędziów, mamy swoje sprawy, własne nieartykułowane rojowiska, dworce, trybuny sportowe, pochody, liczebne zagranice ulic, pięter, ścian. Mijamy się na wieczność w domach towarowych kupując nowy dzbanek. Homer pracuje w biurze statystycznym. Nikt nie wie, co robi w domu. Mam problem. Chodzi mi o to, że nie potrafię odczytać sensu przenośnego tego wiersza. Zastanawiałam się nad tym, czy przypadkiem ten wiersz nie jest o przemijaniu. O tym, że ludzie wykupują z ziemi ślady dawnych cywilizacji, okruchy życia które przeminęło, każdy taki skrawek opowiada historie pojedynczego człowieka czy tez grupy ludzi w muzeach przybywa eksponatów, każdy opisany, skatalogowany, przypięty do jakiegoś okresu, czasami jednak ślady nie dają się przypisać do określonego czasu możemy jedynie przypuszczać kim byli ci ludzie i oceniać ich kulturę. Ludzkość ziemi mało obchodzi przeszłość, większość czasu poświęcamy na przyziemne sprawy jak zakupy, jeśli już zainteresujemy się przeszłością to wydajemy osady nie powiązane z wiekiem w którym żyli pradawni. przeminęły czasy bohaterów, bardów i myślicieli, nie dokonują oni żadnych czynów o których ludzie pamiętaliby do końca świata, ich życie jest przyziemne i nijakie. Czy myślicie, że myślę poprawnie?