Historia rodu labdakidów na podstawie mitu.

Kiedy Lajos udał się do wyroczni, ta oznajmiła mu, że jego syn zabije go i ożeni się z matką. Kiedy Jokaście i Lajosowi urodził się syn, przerażeni rodzice, chcąc uniknąć przepowiedni, postanowili porzucić go. Przebili jego pięty żelaznym gwoźdźmi, związali i kazali służącemu zanieść w bezludne miejsce. Służący przekazał dziecko pasterzowi owiec. Ten z kolei zaniósł je do króla Koryntu Polibosa, który nie miał z małżonką dzieci. Nazwano chłopca Edypem, ze względu na okaleczone pięty. Edyp dorastał na dworze królewskim, nie podejrzewając, że jest przybranym dzieckiem. Kiedy usłyszał plotki związane z jego rodzicami, udał się do wyroczni delfickiej, która przepowiedziała mu, że zabije ojca i poślubi swoją matkę. Przerażony taką wiadomością postanowił opuścić Korynt i udać się w odległe strony.

W trakcie podróży spotkał na drodze człowieka podróżującego z eskortą. Edyp, nie chciał usunąć się z drogi, aby przepuścić podróżnych. Wywiązała się bójka, w której zginął człowiek jadący wraz z sługami. Edyp nie wiedział, że był to Lajos, jego ojciec. Edyp, dotarł do Teb, gdzie po tragicznej śmierci króla, władzę objął Kreon. W mieście spustoszenie robił Sfinks, który porywał mieszkańców. Edyp rozwiązał, za pomocą proroczego snu zagadkę potwora. Ten z rozpaczy rzucił się w przepaść. Mężczyzna w nagrodę otrzymał rękę Jokasty - czyli swojej matki. Edyp nie miał pojęcia, że proroctwo już zaczęło się spełniać. Żona urodziła mu czwórkę dzieci: Polinejkesa i Eteoklesa, oraz dwie córki Antygonę i Ismenę. Nagle miasto opanowała zaraza i wszelkiego nieszczęścia. Edyp próbował znaleźć przyczynę tego stanu. Był dobrym władcą i chciał ratować Tybetańczyków.

Od wieszcza Terezjasza, dowiedział się, że jest to kara za kazirodztwo i ojcobójstwo. Edyp zrozpaczony odkrył tajemnicę swego pochodzenia. Chcąc odpokutować swoje winy oślepił się i wyruszył w świat. Jokasta dowiedziawszy się prawdy powiesiła się. Kreon w zastępstwie objął władzę. Królestwem mieli rządzić naprzemiennie synowie Edypa. Doszło między nimi do kłótni. Eteokles, wygnał brata z kraju. Ten w odwecie zaatakował Teby. Obydwaj bracia zginęli w walce. Kreon, który objął rządy, postanowił pochować Eteoklesa, a ukarać Polinejkesa, jako zdrajcę. Pod karą śmierci zabronił pochówku jego zwłok, aby zaznaczyć fakt jego zdrady. Antygona sprzeciwiła się jego postanowieniu i ryzykując życie pochowała brata. Kreon nie uległ namowom dziewczyny, aby bardziej cenił prawa boskie, niż rozkazy królewskie. Był nieczuły na prośby Hajmona, który błagał go, aby nie skazywał na śmierć jego narzeczonej Antygony. Król był nieubłagany. Skazał dziewczynę na zamurowanie żywcem. Sam doprowadził do nieszczęścia, jakie go spotkało. Jego syn Hajmon popełnił samobójstwo, a żona króla również odebrała sobie życie. Kreona również dosięgła klątwa.