porównaj renesansowy i średniowieczny stosunek do śmierci.Odwołaj się do wybranych przykładów literackich obu epok.

W literaturze staropolskiej występowały m.in. epoki średniowiecza i renesansu, które różniły się między sobą filozofią życia, spojrzeniem na świat, człowieka a przede wszystkim różnym stosunkiem do Boga, życia i śmierci. W poszczególnych okresach pisarze i twórcy propagowali różne ideały, wzorce osobowe, dawali rozmaite propozycje na to jak żyć, jakim być człowiekiem, w co wierzyć. Wydawać by się mogło, że o losie człowieka decyduje on sam, jednak tak nie jest i nie było. Stosunek człowieka do Boga, życia i śmierci jest i był, bowiem kształtowany poprzez normy religijne, prawne i moralne, jakie obowiązują wśród ludzi, którzy nas otaczają i w społeczeństwie, w jakim żyjemy. I tak wpływy wywierane na człowieka w poszczególnych epokach były diametralnie różne. Spójrzmy na epokę średniowiecza, w której powstające utwory miały charakter religijny. Wynikało to głównie z tego, iż dla ludzi tamtej epoki nie liczyło się życie doczesne, lecz osiągnięcie zbawienia wiecznego. Uważano Boga za najwyższą władzę i wartość, należało się go bać, odczuwać przed nim niezmiennie respekt. Ludzie zdawali sobie sprawę ze śmiertelności, co skłaniało ich do refleksji, czego odzwierciedleniem było ukazywanie śmierci nie tylko w literaturze, ale i w sztuce. Mimo iż śmierć była końcem życia na ziemi, wierzono, że daje ona początek lepszego i doskonalszego życia wiecznego.