napisz: "recenzje filmu Antygona " (reżyseria Andrzej Seweryn).

Zaraz po zakończeniu przyjemnego okresu, jakim była semestralna przerwa zimowa, na lekcji języka polskiego z całą klasą i naszą polonistką oglądaliśmy spektakl pod tytułem: "Antygona" oparty na dramacie Sofoklesa o tym samym tytule wyreżyserowany przez Andrzeja Seweryna. Jest to przedstawienie zrealizowane dla polskiego teatru telewizji i mimo, że powstało w starożytności jest wciąż aktualne, gdyż porusza ponadczasowe, uniwersalne tematy i problemy. Według mnie najlepszym aktorem tej sztuki jest Krzysztof Gosztyła, który rewelacyjnie wcielił się w postać Kreona, zagrał go w poruszający i przekonujący sposób, włożył w tą rolę całe swoje serce i dusze. Myślę, że w pełni zrealizował postać, którą zaprojektował Sofokles i z jego grania byłby nawet ten starożytny tragik w pełni usatysfakcjonowany, jak i miał prawo do zadowolenia współczesny widz znający postać Kreona. Drugą świetną rolą popisał się Bartek Topa, który wcielił się w osobę Strażnika. Świetnie wywiązał się ze swojego zadania nieodzowny dla budowy i wymowy tragedii antycznej- Chór, który znakomicie spełniał role komentatora ukazywanych wydarzeń oraz doradcy władcy Teb. Natomiast według mnie zupełnie nie poradziła sobie ze swoją rolą Dominika Bednarczyk, która odtwarzała postać Ismeny, gdyż wypadła blado, banalnie i mało przekonująco. Wręcz nienaturalnie i sztucznie. Podobały mi się kostiumy aktorów oraz scenografia, czym zajmowała się w spektaklu Magdalena Maciejewska. Stroje bohaterów oddawały charaktery i osobowości postaci, podkreślały ich czyny i zachowanie, natomiast scenografia była dobrana do miejsca i czasu akcji, wszystko rozgrywało się na świeżym powietrzu, co dodawało obrazowi realności. Sprawą muzyki zajął się A. Malinowski, która według mnie nie była najtrafniejsza, niezbyt komponowała się z przedstawianymi wydarzeniami, jak na mój gust była zbyt spokojna, ułożona, harmonijna, co nie pasuje do treści: "Antygony" pełnej dynamizmu, spontaniczności, zapalczywości i gniewu. Gdybym miał dać temu przedstawieniu ocenę, jak w szkole, to byłoby to coś powyżej piątki, ale jeszcze nie celujący ze względu na kilka tych niedociągnięć, o których wspomniałem. To trafna adaptacja utworu Sofoklesa, wierna swemu literackiemu oryginałowi i spełniająca podstawowe kryteria, dlatego mogę stwierdzić, że mi się podobała. Mogę również zachęcić innych do oglądnięcia tego spektaklu, gdyż pozwala przypomnieć sobie starożytną tragedie, jej treść i wymowne przesłanie, tak bardzo dziś aktualne. Dlatego "Antygona" Andrzeja Seweryna jest godna uwagi nie tylko uczniów, ale i dorosłych, aby przypomnieć sobie o pewnych wartościach, które są dziś ignorowane. Spektakl skłania do refleksji nad swymi treściami!