Witam potrzebuje rozwiazac te karte pracy! Karta pracy Adam Asnyk Do młodych 1. Kto jest adresatem wiersza Do młodych? ... 2. Podaj, jakiej formy gramatycznej używa podmiot liryczny, zwracając się do „młodych”. Jak można w związku z tym scharakteryzować postawę osoby mówiącej w stosunku do odbiorców? ... 3. Zinterpretuj metafory pojawiające się w utworze. • prawdy jasny płomień – ... • nowe, nie odkryte drogi – ... • ołtarze przeszłości – ... • święty ogień – ... • świat, który w ciemność zachodzi – ... • tęcza idealnych snów – ... 4. Jaki obraz obu epok – romantyzmu i pozytywizmu –rysuje się w wierszu? Uzupełnij tabelę. Jaki był romantyzm? Jacy powinni być pozytywiści? 5. Wskaż cytat będący aluzją do znanego utworu romantycznego i go skomentuj. ... ... 6. Porównaj w tabeli fragmenty trzech wierszy: Mickiewiczowskiej Ody do młodości z tekstami Daremne żale i Do młodych Adama Asnyka. Adam Mickiewicz Oda do młodości Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy; Młodości! dodaj mi skrzydła! Niech nad martwym wzlecę światem W rajską dziedzinę ułudy: Kędy zapał tworzy cudy, Nowości potrząsa kwiatem I obleka w nadziei złote malowidła. Niechaj, kogo wiek zamroczy, Chyląc ku ziemi poradlone czoło, Takie widzi świata koło, Jakie tępymi zakreśla oczy. Młodości! ty nad poziomy Wylatuj, a okiem słońca Ludzkości całe ogromy Przeniknij z końca do końca. [...] Razem, młodzi przyjaciele!... W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele; Jednością silni, rozumni szałem, Razem, młodzi przyjaciele!... I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu, Jeżeli poległym ciałem Dał innym szczebel do sławy grodu. Razem, młodzi przyjaciele!... Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga; Łam, czego rozum nie złamie: Młodości! orla twych lotów potęga, Jako piorun twoje ramię. [...] Dalej, bryło, z posad świata! Nowymi cię pchniemy tory, Aż opleśniałej zbywszy się kory, Zielone przypomnisz lata. [...] W krajach ludzkości jeszcze noc głucha: Żywioły chęci jeszcze są w wojnie; Oto miłość ogniem zionie, Wyjdzie z zamętu świat ducha: Młodość go pocznie na swoim łonie, A przyjaźń w wieczne skojarzy spojnie. Pryskają nieczułe lody I przesądy światło ćmiące; Witaj, jutrzenko swobody, Zbawienia za tobą słońce! Adam Asnyk Daremne żale Daremne żale, próżny trud, Bezsilne złorzeczenia! Przeżytych kształtów żaden cud Nie wróci do istnienia. Świat wam nie odda, idąc wstecz, Zniknionych mar szeregu: Nie zdoła ogień ani miecz Powstrzymać myśli w biegu. Trzeba z żywymi naprzód iść, Po życie sięgać nowe, A nie w uwiędłych laurów liść Z uporem stroić głowę. Wy nie cofniecie życia fal! Nic skargi nie pomogą! Bezsilne gniewy, próżny żal! Świat pójdzie swoją drogą. Adam Asnyk Do młodych (Tekst wiersza jest zamieszczony w podręczniku na s. 138)