Na podstawie akapitu 3. wskaż dwie przyczyny odchodzenia przeszłość ycia szlacheckiego w takimkształcie w jakim opisał je Adam Mickiewicz w Panu Taduszu. oto akapit: Ten trud zatrzymania czasu podjął Mickiewicz w momencie ,gdy wiedział,że ukochanemu kształtowi życia grozi rozpłynięcie się w niejasnej wizji przyszłości. Bo było to życie zmieniane nie tylko wedle normalnego nacisku nowych zjawisk, ale wręcz rozmywane przez fale obcego żywiołu napływające z Rosji. I to w warunkach ucisku politycznego po upadku powstania listopadowego. Zarazem wiedział także, że jego Pompeje leżą na terenach geograficznych niedostępnych dla polskiego emigranta, na ziemi, którą do istnienia powołać można pamięcią i tylko wspomnieniem zastąpić materialność kontaktu z tamtym pejzażem, obyczajem, językiem. Była to utrata tak pełna, że aż stwarzająca warunki dla absolutnego odzyskania w poezji wszystkiego, co utracone w życiu. Powołania do literackiego bytu świata, który odszedł lub właśnie znikał, a może w tym akurat kształcie nie istniał nigdy. Nieważne. On istnieje i będzie trwał, formując nasze wyobrażenia o życiu autentycznie polskim, o ojczystości obyczajów i swojskim krajobrazie, w którym toczy się życie prawdziwie szczęśliwe. Stąd też Mickiewiczowskie Pompeje – Soplicowo to poniekąd syntetyczny obraz polskości, ekstrakt wszystkiego, co chciałoby się uchronić od zatraty i co zapisało się w pamięci, utrwaliło w sentymentach jako ważne, charakterystyczne, odrębne, kochane i dobre. Wszystkie te dary świata zgromadzone zostają w jednym miejscu oznaczonym jako Soplicowo, zakątek ziemskiego raju, a może arka Noego, w której przechowywano wszystkie egzemplarze żyjącej natury, aby uchronić je przed zniszczeniem. [...]