prosze o pomoc w napisaniu recenzji dowolnej bajki. z gory dziekuje za pomoc !

,,Dziewczynka z zapałkami'' „Dziewczyna z zapałkami” to debiutancka powieść poetki – Anny Janko, książka, w której fabuła podporządkowuje się językowi poetyckiemu, a bieg wydarzeń nie jest tak ważny jak autotematyczne refleksje. Autorka, świadoma siły słowa, kreuje swój powieściowy świat tak, by najgłębszego znaczenia nabierał dopiero w zestawieniu z warsztatowymi wynurzeniami. I trudno, doprawdy, przypuszczać, by w „Dziewczynie z zapałkami” jakaś namiastka akcji wybiła się na pierwszy plan. Dwudziestojednoletnia Ha. (nazywana Hanuś, Hanusią, Hanią czy nawet Haneczką nie zaakceptowała żadnej z wersji swojego imienia, woli mówić o sobie dość bezosobowo, skracając do absurdu obcość zawołania) wiąże się z rówieśnikiem, Pawiem. Idealistycznie pojmowana miłość przeradza się już podczas pierwszych poślubnych nocy w przerażenie i obrzydzenie: zamiast symfonii cielesnego zespolenia, okrutny dysonans prostactwa i niewrażliwości. Dawniej ślepo zakochana Ha. dostrzega coraz więcej wad u partnera. Potrzebuje czułości i zrozumienia, a napotyka pobłażliwość i obojętność. Nie może też znaleźć wspólnego języka z teściową – jest dla niej intruzem, bo wtargnęła w jej życie próbując zabrać (ukraść) syna. Na akceptację nie ma co liczyć, choć musi mieszkać z rodzicami Pawia pod jednym dachem. Z tego związku ma dwoje dzieci – trzeciego nie udało się uratować, zmarło przy porodzie, czy może urodziło się już martwe. Ha. była kiedyś poetką, wyczuloną na brzmienia i sensy, pracującą nad słowami. Teraz zamienia się w matkę dzieciom, żonę przykładnie czekającą na męża. Tylko czekać musi coraz dłużej. Paw poświęca się pracy, topi w nieudanych inwestycjach oszczędności. Ha. próbuje w końcu ucieczki od świata w alkoholizm… Opowieść o dziewczynie z zapałkami wydaje się nie mieć zakończenia, bo zakończenie może być jednocześnie wstępem do nowej historii, a właściwie powtórki z życiowych pomyłek i rozterek. „Tymczasem takich, co żyli długo i szczęśliwie, w ogóle nie ma. Szczęście to zjawisko momentalne i musi zniknąć w przypadku dłuższego życia, albo się przeobrazić w coś innego: w nudę, albo w >>dolę>los