Między papiestwem a cesarstwem.(taki temat mam do przygotowania na historie)

Rywalizacja o zwierzchność w świecie chrześcijańskim toczyła się między cesarzem, a papieżem. Był to głównie spór o inwestyturę, czyli lenno nadawane w zamian za lojalność i posłuszeństwo. Wasal miał prawo zarządzać danym obszarem, sądzić karać i pobierać podatki. W okresie milenium chrześcijaństwa doszło do upadku autorytetu kościoła. Duchowni często obejmowali urzędy kościelne i majątki z tym związane w zamian za korzyści materialne (symonia), nie przestrzegali celibatu (nikolaizm), obsadzali stanowiskach kościelnych swoich krewnych lub też rozdzielali majątek kościoła pomiędzy swoje potomstwo (nepotyzm). Wiązało się to z nieważnością sakramentów udzielonych przez duchownych pozostających w grzechu lub wybranych bezprawnie, a w dalszej perspektywie groziło to nie zbawieniem. Wobec tak powstałej sytuacji papież Sylwester II musiał przeprowadzić reformę, która od nazwy pierwszego klasztoru w którym została ona przeprowadzona w 910r. zyskała nazwę kongregacji clunickiej. Największy upadek autorytetu papieża przypada na okres rządów Jana XII któremu zarzucano, że „zmienił Watykan w dom publiczny”. Zwrócił się on o pomoc do Ottona I, by pomógł mu pokonać władcę włoskiego Berengariusza. Po pokonaniu wojsk włoskich, papież koronował Ottona I na cesarza w 962r. i tym samym zapoczątkował istnienie Cesarstwa Niemieckiego, które przetrwało aż do 1806r. Jak gdyby na osobnej płaszczyźnie, doszło do rozłamu kościoła katolickiego na zachodni- łaciński i wschodni- prawosławny. Wydarzenie to nazywane wielką schizmą wschodnią, miało miejsce w 1054r. za panowania Mikołaja I, który uznał również zwierzchnictwo papieża nad całą hierarchia kościelną. Natomiast następstwem koronacji cesarza była całkowita zależność wyboru papieża od cesarza. W tym czasie powszechny był cezaropapizm, czyli całkowite zwierzchnictwo cesarstwa nad papiestwem. Do zakończenia tych praktyk doprowadził Mikołaj II, poprzez swoją decyzję, ogłoszoną na soborze laterańskim w 1059r., o wyborze biskupa Rzymu poprzez zebranie kardynałów , czyli konklawe. Reforma zapoczątkowana przez Mikołaja I nie mogła wejść w życie, ponieważ nie zgadzali się na to cesarze niemieccy. Dopiero po objęciu rządów przez małoletniego Henryka IV, który nie mógł narzucić swojej władzy papieżowi reforma stała się faktem. Oprócz tej reformy rządzący wówczas papież Grzegorz VII potępił wszystkie nieprawości szerzące się wówczas w kościele. Zakazał zatem symonii, wprowadził celibat dla wszystkich duchownych, zakazał też słuchania mszy i przyjmowania sakramentów z rąk żonatych księży pod groźbą klątwy. Mam nadzieję że choć trochę pomogłam