Bardzo proszę o pomoc!!! Potrzebuję rozprawki na temat: "Człowieka można zniszczyć ale nie pokonać". Szybko. Bo mam to na jutro! Bardzo prooszę! Z góry dziękuję! Będę naprawdę wdzięczna!! :D

Cóż, nie mam czasu jej pisać, ale może pomogę. Oczywiście to wszystko tak na mega szybko, więc coś tam sobie skoryguj, jak Ci nie będzie pasować, czy coś;p : Wstęp, np.: We współczesnym świecie coraz popularniejsze wydaje się zjawisko poddawania się. Rezygnacja z planów, depresje, samobójstwa, żal i smutek. Jednak można także zauważyć ludzi, którzy osiągają niewyobrażalne cele. I właśnie ten temat chciałabym poruszyć. Otóż moim zdaniem, człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać. W swojej pracy spróbuję przedstawić odpowiednie argumenty. Należy zacząć od tego, że człowiek z natury jest osobą waleczną. Odpowiednim przykładem może być postać Santiago z opowiadania "Stary człowiek i może" Ernesta Hemingwaya. Mężczyzna walczy z przeciwnościami losu, tak, jak ludzie od wiek wieków, aż po dziś walczą o lepsze życie, walczą z chorobą, walczą z nieszczęściem. Przecież każdy pragnie osiągnąć jak najwięcej, spełnić marzenia, osiągnąć cele. Santiago pokazuje, że nie warto się poddawać, ale walczyć do samego końca. Tylko w ten sposób można coś osiągnąć Po drugie, trzeba się wciąż doskonalić. Nie powinno się osiąść na laurach i czekać na to, co przyniesie życie, ale nieustannie starać się o więcej - przecież człowiek jest istotą zachłanną. A kiedy cel mamy wyznaczony, nic nie powinno nam przeszkodzić go osiągnąć. Tu przywołam postać Odysa z Iliady, który mimo naprawdę wielu przeciwności, nie czekał na to, co będzie później, ale działał od razu. Przez 10 lat jego czyny nieustannie dążyły do jednego - dopłynięcia do rodzinnej Itaki. Innym przykładem są także buddyści, którzy wierzą w samodoskonalenie się przez medytację, skupienie, harmonię ciała i duszy. Wiara ta również nie pozwala na ich pokonanie. Ostatnim, ale równie ważnym argumentem jest właściwe zrozumienie tezy (właściwie cytatu). Otóż człowieka można zniszczyć fizycznie - można go pobić, los może przynieść mu chorobę, niepełnosprawność, ale psychicznie - nigdy. Nawet, gdy doświadczy zła, jeśli tylko chce, jego umysł i dusza pozostaną silne, wręcz niepokonane. Wystarczy trochę chęci i determinacji. Na co dzień widzimy samotne matki, niepełnosprawnych sportowców i chorych, którzy sami niosą radość inni. Nawet, jeśli sami nie widzą ich siły, otoczenie czerpie z nich inspirację. Dlaczego? Bo są wystarczająco silni, by stawić czoło przeciwnościom życie. Podsumowując, uważam, że nawet, gdy los nam nie sprzyja, pozostajemy niezłomni psychicznie. Aby takim być, należy walczyć o swoje szczęście, doskonalić się i wierzyć, że nie jest najgorzej - a my możemy sprawić, że będzie tylko lepiej.