trzeba mi napisac komentarz slowny do kazdego cytatu. Ale tu wieś spokojna. – Niech na całym świecie wojna, Byle polska wieś zaciszna, Byle polska wieś spokojna. [Dziennikarz; akt I, scena 1] Pon się boją we wsi ruchu. Pon nos obśmiwajom w duchu. – A jak my, to my się rwiemy Ino do jakiej bijacki. Z takich, jak my, był Głowacki. A, jak myślę, ze panowie Duza by już mogli mieć, Ino oni nie chcom chcieć! [Czepiec, akt I, scena 1] Wyście sobie, a my sobie. Każden sobie rzepkę skrobie. [Radczyni, akt I, scena 4] Myśmy takie samouki; Kochałem się po różnemu, A ciebie chcę po swojemu, Po naszemu. [Pan Młody, akt I, scena 9] Tak to czuję, tak to słyszę: I ten spokój, i tę ciszę, Sady, strzechy, łąki, gaje, Orki, żniwa, słoty, maje. Żyłem dotąd w takiej cieśni, pośród murów szarej pleśni: wszystko było szare, stare, a tu naraz wszystko młode, znalazłem żywą urodę, więc wdecham to życie młode; teraz patrzę się i patrzę w ten lud krasy, kolorowy, taki rześki, taki zdrowy – choćby szorstki, choć surowy. Wszystko dawne coraz bladsze, Ja to czuję, ja to słyszę, Kiedyś wszystko to napiszę; Teraz tak w powietrzu wiszę W tej urodzie, w tym weselu; Lecę, jak mnie konie niosą – Od miesiąca chodzę boso, Od razu się czuję zdrowo, Chadzam boso, z gołą głową; Pod spód więcej nic nie wdziewam, Od razu się lepiej miewam. [Pan Młody, akt I, scena 19] My jesteśmy jak przeklęci, Że nas mara, dziwo nęci, Wytwór tęsknej wyobraźni Serce bierze, zmysły draźni; Że nam oczy zaszły mgłami; Pieścimy się jeno snami, A to, co tu nas otacza, Zdolność naszą przeinacza: W oczach naszych chłop urasta Do potęgi króla Piasta! [Poeta, akt I, scena 24] A bo chłop i ma coś z Piasta, Coś z tych królów Piastów – wiele! - Już lat dziesięć pośród siedzę, Sąsiadujemy o miedzę. Kiedy sieje, orze, miele, Taka godność, takie wzięcie; Co czyni, to czyni święcie, Godność, rozwaga, pojęcie. A jak modli się w kościele, Taka godność, to przejęcie; Bardzo wiele, wiele z Piasta; Chłop potęgą jest i basta. [Gospodarz, akt I, scena 24] Jakby przyszło co do czego, Wisz pon, to my tu gotowi, My som swoi, my som zdrowi. [Czepiec, akt I, scena 25] Niech jadą we cztery strony! Bądź gotów, nim wstanie słońce. Skoro porozsyłasz gońce, Zgromadzisz lud przed kościołem, Jak są zdrowi, prości, mali; Ażeby godność poznali, Bogiem powitasz ich kołem, A wtedy przykaż im ciszą, Niech żaden brzeszczot nie szczęknie, A skoro rzesza uklęknie, Niech wszyscy natężą słuch: Czy tętentu nie posłyszą Od Krakowskiego gościńca - ? [Wernyhora, akt II, scena 24] Aha, prawda, żywy Bóg, Przecie miałem trąbić w róg; Kaz ta, zaś ta, cyli zginoł, Cyli mi się ka odwinoł – Kajsim zabył złoty róg, Ostał mi się ino sznur. [Jaśko, akt III, scena 34] Miałeś, chłopie, złoty róg, Miałeś, chłopie, czapkę z piór: Czapkę ze łba wicher zmiótł. […] ostał ci się ino sznur. [Chochoł, akt III, scena 35]