1 ) . jakie lokalne ośrodki władzy powstały na ziemiach polskich w okresie odzyskiwania niepodległosci 2 ) . jakie były główne siły polityczne w polsce w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległosci

Niepodległość, Nie, NIE, organizacja podziemna, która miała być utworzona z części kadr Armii Krajowej po wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski. Idea powstania "Niepodległości" pojawiła się w połowie 1943 jako rozwinięcie instrukcji rządu w Londynie przewidującej zachowanie konspiracji cywilnej w przypadku nienawiązania stosunków z ZSRR. W opracowaniu koncepcji organizacyjnej i pierwszej wersji statutu wzięli udział wysocy oficerowie AK: J. Mazurkiewicz (Radosław), A. Sanojca (Kortum), K. Tumidajski (Marcin). Organizacją sieci komórek "Niepodległości" w terenie zająć się miał sztab powołany przez generała T. Komorowskiego (Bora) w kwietniu 1944, w składzie: dowódca pułkownik E. Fieldorf (Nil), zastępca pułkownik K. Bąbiński (Luboń) oraz podpułkownik L. Muzyczka (Benedykt). W pierwszej kolejności "Niepodległość" miała być organizowana w okręgach wschodnich AK: wileńskim, lubelskim i na terenie Obszaru Lwowskiego. Członków "Niepodległości" obowiązywała ścisła konspiracja, nakaz zrywania kontaktów z AK. Zgodnie z koncepcją Naczelnego Wodza na stanowisko Komendanta "Niepodległości" przewidywany był, przerzucony do kraju w lutym 1944, pułkownik L. Okulicki (Kobra, Termit, Niedźwiadek), który w lipcu 1944 objął dowództwo tzw. II rzutu Komendy Głównej AK, mającego kierować ruchem oporu po spodziewanym uwięzieniu generała Bora przez Rosjan. Powstanie warszawskie i realizacja planu Burza zdezorganizowały tworzone struktury. Większość oficerów oddelegowanych do "Niepodległości" wzięła udział w powstaniu, dekonspirując się, sztab pułkownika E. Fieldorfa pozostał odcięty w Warszawie i stracił łączność z komórkami "Niepodległości" działającymi na wschód od linii frontu. Dopiero po dymisji Naczelnego Wodza, generała K. Sosnkowskiego (wrzesień 1944), rząd w Londynie dowiedział się o działalności "Niepodległości". W listopadzie 1944 premier S. Mikołajczyk przesłał pułkownikowi L. Okulickiemu wytyczne w sprawie sieci konspiracyjnej na kresach wschodnich, dotyczące infiltrowania instytucji komunistycznych, bojkotu zarządzeń okupanta, organizowania pomocy i samoobrony. Tworzenie struktur "Niepodległości" zlecono L. Okulickiemu wspólnie z Delegatem Rządu na Kraj, J.S. Jankowskim (Soból). W styczniu 1945 L. Okulicki konsultował się z przedstawicielami największych partii politycznych mającymi wejść do politycznego kierownictwa "Niepodległości". Konsultacje przerwała ofensywa radziecka. Przygotowując się do kolejnej tury rozmów, L. Okulicki przekazał komendę pułkownikowi E. Fieldorfowi. W marcu 1945 E. Fieldorf został przypadkowo aresztowany. Kilka dni później w akcji NKWD przeciwko 16 czołowym postaciom Polskiego Państwa Podziemnego (27-28 marca 1945) aresztowano także L. Okulickiego. Jego następca, pułkownik J. Rzepecki, dążył do likwidacji "Niepodległości", przekonany o bezcelowości istnienia dwóch organizacji podziemnych. Pełniący obowiązki Naczelnego Wodza generał W. Anders po aresztowaniu "szesnastu" uznał "Niepodległość" za zdekonspirowaną. Depeszą z 7 maja 1945 formalnie rozwiązał organizację.