streszczenie mitu o herze

Hera, najstarsza córka Kronosa i Rei, jak wszystkie ich dzieci, została połknięta przez ojca. Później wychowywała się u bogini morskiej — Tetydy, względnie wychowawczyniami jej były Hory, boginie uosabiające pory roku. Kiedy poślubiła swego brata, Zeusa, króla bogów i władcę nieba, Hera stała się najważniejszą boginią. Ich święte zaślubiny odbyły się w rodzącym złote jabłka ogrodzie Hesperyd lub na trojańskiej górze Ida. Z tego związku urodziło się czworo dzieci: Hefajstos, Ares, Hebe i Ejlejtyja. Z racji swej godności małżonka Zeusa była patronką małżeństwa i rodziny. Szczególnie wstrętnym dla niej występkiem była zdrada małżeńska. Mity dotyczące Hery są historią jej ciągłych kłótni i pojednań z małżonkiem. Przyczyną nieporozumień były ustawiczne zdrady kochliwego Zeusa i względy, jakimi otaczał on swoje pozamałżeńskie dzieci. Hera bezlitośnie ścigała swe rywalki i ich potomstwo. Za jedną z prób szkodzenia Heraklesowi Zeus powiesił Herę za ręce i ukarał Hefajstosa, który pragnął przyjść matce z pomocą. Wkrótce jednak minął gniew Zeusa, który uwolnił żonę od tej kary. Szczególną nienawiść żywiła Hera do Io, królewny z Argos, ukochanej Zeusa. Chcąc ukryć swój romans przed zazdrosną żoną, władca Olimpu przemienił dziewczynę w piękną białą jałówkę. Kiedy Hera zażądała, aby ofiarowano jej zwierzę, Zeus nie mógł odmówić i w ten sposób Io została zdana całkowicie na łaskę swej boskiej rywalki. Opiekę nad przemienioną w jałówkę Io Hera powierzyła stuokiemu Argosowi, którego oczy były rozsiane na całej powierzchni ciała. Gdy jedna połowa jego oczu spała, druga połowa oczu czuwała — w ten sposób Argos mógł widzieć wszystko bez przerwy, dniem i nocą. Argos nawet na chwilę nie odstępował zaczarowanej dziewczyny, która dręczona przez gza, przysłanego na rozkaz Hery, przebiegła wiele krain, nie mogąc nigdzie znaleźć ukojenia. Zeus zdecydował się wreszcie uwolnić Io i wysłał w tym celu Hermesa, który magiczną sztuką uśpił, a następnie zabił stuokiego strażnika (podobno oczy zdobiące ogon pawia są pamiątką stu oczu Argosa). Nieszczęsna Io swój kształt ludzki odzyskała dopiero w Egipcie, gdzie przyszedł na świat jej syn. Epafos. Hera namówiła kuretów, aby porwali i ukryli Epafosa. Po wielu przygodach Io odzyskała swego syna, który został później królem Egiptu i założył miasto Memfis. Po śmierci Io otrzymała zaszczyty przysługujące bogini i została utożsamiona z Izydą, główną boginią starożytnego Egiptu. Inną kochanką Zeusa, prześladowaną przez Herę, była nimfa Kallisto, towarzyszka Artemidy. Zeus pragnąc zdobyć nieprzystępną dziewczynę przybrał postać własnej córki, Artemidy. Pod tą postacią władca bogów spłodził z Kallisto Arkasa, praojca ludu Arkadyjczyków. Kallisto została następnie przemieniona w niedźwiedzicę. Pod tą postacią zabiła ją. namówiona przez Herę Artemida. która nie mogła wybaczyć swej dawnej przyjaciółce utraty dziewictwa. Po śmierci Kallisto została przeniesiona na firmament jako konstelacja Wielkiej Niedźwiedzicy. Dość groteskowa jest historia kłótni Hery z Zeusem. Przedmiotem tego sporu była kwestia: kto odczuwa większą przyjemność w czasie stosunku miłosnego kobieta, jak twierdził Zeus, czy też mężczyzna, jak uważała Hera. Spór miał rozstrzygnąć Tebańczyk Tejrezjasz, który przez siedem lat był kobietą. Orzekł on. że rozkosz, jaką przeżywa kobieta, jest dziewięciokrotnie większa. Hera rozgniewana tym werdyktem ukarała Tejrezjasza ślepotą. Zeus pragnąc wynagrodzić mu to kalectwo obdarzył go zdolnością przepowiadania przyszłości. W mitach tebańskich Tejrezjasz występuje często jako ślepy prorok. Wśród wielu zakątków świata miłych sercu Hery, najsławniejsze są Argos i wyspa Samos. Sprzeczne wersje mitów podają zarówno Argos, jak Samos, jako miejsce urodzin bogini. O panowanie nad Argos i całym półwyspem Peloponezu toczyła Hera spór z Posejdonem. Wyznaczony na arbitra pierwszy mieszkaniec tego półwyspu, Foroneus, przyznał pierwszeństwo małżonce Zeusa. Podobnie jak inni Olimpij