Wypracowanie ładnie opisane na temat Bohaterowie 'Przedwiośnia',poszukiwani sensu życia. Dziękuję bardzo.

ia, by wśród nie zawsze rozsądnych czynów i uniesień go poszukiwać.Co w rozwinięciu?Cezary Baryka- poszukujący sensu istnienia, żyjący intensywnie, miotający się w wirze zdarzeń; ponoszący klęską• Poszukiwanie sensu w ogią: z jednej strony krytykuje idee Gajowca, z drugiej komunistów - żadna z nich nie może stać się ideologią Cezarego, bo do obu ma zastrzeżenia), obrona praw człowieka?, a może samounicestwienie?! Bogumił Niechcic - który znalazł sens życia w pracy i rodzinie• Choć jego drogi obejmowały i powstanie, i zesłanie na Syberię, i tułaczkę połączoną z ciężką pracą fizyczną - spokój osiągnął, osiadając na wsi jako rządca kolejnych majątków, zajmując się rolnictwem. Choć pracował bardzo ciężko, nie dorobił się wielkiego majątku, a i los nie zawsze mu sprzyjał - gospodarowanie na ziemi dało mu szczęście i satysfakcję, obcowanie z przyrodą - ukojenie.• Drugim celem życia Bogumiła była rodzina. Ożenił się z ukochaną kobietą, i choć czuł, że ona nie odwzajemnia jego uczucia, był na swój sposób szczęśliwy, że jest blisko wybranki, ma dzieci i swoje miejsce na ziemi.Barbara Niechcic- poszukiwaczka sensu wśród codziennych zdarzeń• Upatrywała sensu życia we wzlotach - miłosnych, patriotycznych, w aktywności intelektualnej, swój czas jednak przeżyła u boku praktycznego, pozbawionego intelektualnych ambicji mężczyzny, tęskniąc za młodzieńczą miłością.Wiele uwagi poświęcała uwznioślaniu i nadawaniu sensu swemu życiu. Osładzała je wspomnieniem wielkiej miłości, sporo uwagi poświęcała wspomnieniom i marzeniom, co z jednej strony dawało jej poczucie sensu i siły, z drugiej - osłabiało jej uczucie do męża i nie pozwalało skupić się na dobrych stronach rzeczywistości. Często narzekała, rzadko zmieniała coś w życiu, właściwie tylko raz zrobiła wielki krok w kierunku zmian - przenosząc się z dziećmi do miasta.Z czasem postawiła sobie też inne, praktyczne cele życiowe, np. prowadzenie domu, wychowanie dzieci. Zawsze jednak dbała o to, by uwznioślić i nadać sens codzienności, i przez całe życie snuła refleksje nad własną egzystencją, toczyła walkę o to, by nie zatracić samoświadomości i ambicji, których się nie wyzbyła.• Celem jej życia niewątpliwie była rodzina, dzieci - bardzo przeżyła śmierć pierwszego synka Piotrusia i wykolejenie się drugiego - Tomaszka; zadbała o edukację córek i syna, o to, by miały dobry, bezpieczny dom, niekiedy histerycznie troszczyła się o ich zdrowie.Dbała też o zaszczepienie im pozytywnych wartości, o uwznioślenie ich życia, ochronienie przed jego trywialnością i brutalnością.• Sens jej życiu nadawał też patriotyzm i wierność ideałom szlacheckim - wyszła za powstańca, odcinała się od służalczej postawy wobec zaborców, wychowywała dzieci w duchu patriotycznym.Róża Żabczyńska - kobieta, która źle wybrała cel swego życia, nie była w stanie mu sprostać - prze-grała swoje życie; własne błędy zrozumiała dopiero tuż przed śmiercią i nie była już w stanie ich naprawić• Sens życia stanowiła sztuka, chciała być skrzypaczką, choć nie starczyło jej talentu ; jej nie odwzajemniona miłość do muzyki spowodowała, że nigdy nie była szczęśliwa, zawsze niezadowolona z siebie, unieszczęśliwiała swym zachowaniem bliskich, a nadmierne ambicje przerzuciła na córkę Martę, którą zmuszała do robienia kariery śpiewaczki.• Sensu życia szukała w wielkiej miłości - wmówiła sobie, że była nią młodzieńcza sympatia i za to niespełnione uczucie mściła się na bliskich - mężu, dzieciach.Zenon Ziembiewicz - karierowicz• Szukał sensu życia w karierze i bardzo się pomylił, bo wspinając się po kolejnych jej szczeblach, wyrzekł się własnych poglądów oraz zasad moralnych. Zrezygnował z planów pomocy najuboższym, z dawnych lewicowych zasad, a w czasie swej kariery prezydenckiej tolerował nawet strzelanie do robotników.• Zapomnienia szukał w miłości, zawiódł obie kobiety: kochankę Justynę i żonę Elżbietę.• Jednym z jego życiowych celów było uwolnienie się od modelu rodziny, jaki prezentowali jego rodzice. Niestety, dokładnie powtórzył ich historię: dopuścił się zdrady. Ten bohater dojrzewa intelektualnie i emocjonalnie podczas siedmioletniego pobytu w górskim sanatorium. Tam wyrabia sobie zdanie o sensie życia, poznaje miłość, zgłębia wiedzę medyczną i filozoficzną.Początkowo sensem życia jest dla niego bezrefleksyjna praca, egzystencja zgodna z ogólnie przyjętym schematem akceptowanym przez ludzi. Potem odnajduje sens w długich dysputach i rozmyślaniach, zdobywaniu wiedzy, autorefleksji, wreszcie w zgłębianiu tajemnic istnienia i usypianych dotąd uczuciach.