Zinterpretuj wiersz Adam Asnyk:Do młodych Szukajcie prawdy jasnego płomienia! Szukajcie nowych,nie odkrytych dróg... Za każdym krokiem w tajniki stworzenia Coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia, I większym staje się Bóg! Choć otrzśśniecie kwiaty barwnych mitów, Choć rozproszycie legendowy mrok, Choć mgłę urojeń zedrzecie z błękitów, Ludziom niebiańskich nie zbraknie zachwytów, Lecz dalej sięgnie ich wzrok. Każda epoka ma swe własne cele I zapomina o wczorajszych snach... Nieście więc wiedzy pochodnię na czele I nowy udział bierzcie w wieków dziele, Przyszłości podnieście gmach! Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy, Coć macie sami doskonalsze wznieść; Na nich się jeszcze święty ogień żarzy, I miłość ludzka stoi tam na straży, I wy winniście im cześć! Ze światem,który w ciemność już zachodzi Wraz z całą tęczą idealnych snów, Prawdziwa mądrość niechaj was pogodzi- I wasze gwiazdy,o zdobywcy młodzi, W ciemnościach pogasną znów!

Głównym problemem wiersza „Do młodych” jest stosunek młodych, jaki winni mieć do przeszłości w kontekście rzeczywistości. Młode pokolenie musi zapoznać się z dorobkiem kulturowym, by później móc zrozumieć siebie i tworzyć nowy wizerunek świata. Utwór jest wierszem ideowym. Struktura zbudowana w sposób konstruktywny, gdyż „ja” liryczne apeluje o gotowość do pewnych postaw i czynów. Wiersz postulatywny. W swoich postawach młodzi ludzie powinni kierować się prawdą, bo tej przypisuje się niebagatelne znaczenie, jest ona jedną z największych wartości, miernikiem ludzkiego życia; Istotą młodości będzie postawa otwartości na nowe zadania i wyzwania, gdyż czyni to świat pełniejszym, doskonalszym, a ich życie nabiera sensu. Człowiek staje u szczytu swej potęgi i mocy, świat staje się doskonalszym; Jeśli nawet odmitologizują przeszłość, krytycznie odniosą się do tego, co minione, to i tak rozszerza zakres swych możliwości, zyskają więcej niż stracą wypowiadając bunt przeszłości. Mają prawo szukać własnej drogi, określać swoje ideały i wartości. Istota działań każdego pokolenia będzie współtworzenie nowej przyszłości. Hiperbolizuje się osiągnięcia młodych, by ukazać młodość jako siłę motoryczną. Siła i potęga młodych będą w stanie zbudować nową rzeczywistość; Muszą z szacunkiem odnosić się do tego, co minione, ale jednak nadal ważne. Należy złożyć hołd temu, co było. Taka jest powinność tych, którzy chcą budować świat na nowo. W symbolicznych zwrotach, określeniach autor podkreśla wielkość przeszłości, niemalże jej wymiar sakralny. Chce, by młodzi prześcignęli przeszłość w jej wielkości. Wymaga udoskonalenia tego, co minione, zbliżyli się do ideału; Istotą świata jest przemijanie, a zadaniem nowych pokoleń, jest wnoszenie coraz to nowszych wartości. Młodzi powinni szanować przeszłość oraz tradycję powstańczą. Zaś kolejne pokolenia powinna łączyc prawdziwa mądrość. Każda generacja wnosi nowe wartości do wspólnego dorobku, ale w końcu i ta musi przeminąć ustepując miejsca kolejnej. Utwór ten charakteryzuje anaforyczne rozpoczynanie kolejnych wersów.