Wybierz dowolny mit i napisz opowiadanie na jego podstawie. Zadbaj o strone jezykowa swojego tekstu. nie powielaj istniejących juz wersij opowiesci. Prosze nap[isac taka prace do czwartku dla mnie wystarczy jedynie 10 zdan.

Dedal i Ikar to niezwykle wzruszająca opowieść.Historia ojca i syna.Dedal był niezwykle pomysłowym człowiekiem.Potrafił skonstruowac wile rzeczyy i wymyślił duzo wynalazków.Kiedy chciał wydostac się z wyspy, planując ucieczke skonstruował skrzydła.Dzięki nim jego lot powiódł się.Pragnął wydostać się aby powrócić do swej ojczyzny.Chciał byc wolnym człowiekiem.Ikar - syn jego podażając za ojcem niechciał być gorszy. Jednak nieuwierzył staremu poczciwemu ojcu i niesłuchał jego przestrogi.Leciał daleko i wysoko coraz bliżej słonca.Promienie stopiły jego skrzydła i spadł w przestworza.Ten mit uczy nas o tym że należy słuchac starszych i niemozna być samolubnym ani się wymądrzać bo to do niczego nieprowadzi.

Mit o Demeter i Kora. Demeter była czczoną przez wszystkich ludzi matką plonów,ptaków,ryb i całej żyjącej przyrody.Z wody i powietrza dawała życie wszystkim roślinom i stworzeniom.Miała córkę Persefonę,nazwano Korę.Któregoś dnia zostawiła Persefonę pod opieką mimf.Młoda dziewczyna zbierała kwiaty na łące.Demeter zabroniła jest tylko zrywać narcyze.Jednak bóg podziemi,Hades,zwabił piękną boginię właśnie tym kwiatem,który nagle wyrósł spod ziemi i był piękny,że Persefona nie mogła się powstrzymać i zerwała roślinę.Wtedy rydwan z czarnymi końmi porwała Korę do Tartaru.Zrozpaczona Demeter szukała córki wszędzie.Ukryła się przed ludźmi i bogami w łachmanach staruszki.Na ziemi zapanowały susze i klęski przyrody,pola nie dawały plonów,rośliny umierały.Kiedy wreszcie Zeus odnalazł Demeter,rozkazał Hadesowi zwrócić Persefonę jej matce.Ale przez zjedzenie granatu,Persefona musiała na część roku wracać do męża.I tak,i tak przez pewien czas przyroda pięknieje,żyje,bujnie się rozwija,by potem na kilka miesięcy zasnąć,kiedy matka Demeter tęskni do swej córki.Demeter nazwana boginią życia,zaś Persefona(Kora)-boginią śmierci.

Moją ulubioną mitologią jest mitologia opowiadająca o Syzyfie. Był on założycielem i władcą potężnego, a zarazem bogatego miasta portowego, Koryntu. Bogowie Olimpu darzyli go wielką sympatią i często zapraszali na olimpijskie uczty, gdzie władca Koryntu mógł się rozkoszować boskim pokarmem-nektarem i ambrozją. Niestety miał on jedną wadę- strasznie lubiał plotkować. Kiedy wracał z Olimpu, nie umiał się powstrzymać, by komuś czegoś nie powiedzieć, o tym co się tam działo. Bogowie Olimpu nie zwracali na to największej uwagi, darowali mu przewinienia i dalej obdarzali go swymi łaskami. Ziemianie znali Syzyfa z wielkiej przebiegłości. Autolykos słynący z złodziejskiego fachu był sąsiadem Syzyfa. Miał on niezwykłą moc, którą obdarzył go bóg Hermes. Mógł on każdą sztukę ukradzionego bydła zamienić np. z białego na czarne. Syzyf nie mógł się zorientować gdzie przepadają jego zwierzęta. Kazał wypalić na ich kopytach swe inicjały. Wtedy dowiedział się, kto jest złodziejem. Syzyf cichaczem dostał się do komnaty Antiklei, córki Autolykosa, i z tego związku narodził się Odyseusz. W tym czasie Zeus porwał córkę boga rzecznego Asoposa. Syzyf wiedział o tym i zdradził Asoposowi, gdzie jest jego córka, ten w zamian musiał mu coś podarować. Bóg sprawił, że w Koryncie wybiło źródło wody. Zeus o mało co nie padł ofiarą zemsty Asoposa. Postanowił więc on ukarać Syzyfa i wysłał do niego Hadesa, boga umarłych, by zabrał go do zaświatów w Tartarze i ukarał. Syzyf zakuł jednak podstępem Hadesa w kajdany i przetrzymywał w niewoli. W tym czasie ludzie na ziemi nie umierali, byli szczęśliwi i uśmięchnięci. W końcu Hades została uwolniony przez Aresa, a Syzyfa wtrącono do Tartaru. Przed śmiercią rozkazał jednak swojej żonie, by nie chowała jego zwłok. W zaświatach Syzyf poskarżył się królowej Persefonie na żonę, która rzekomo nie spełniła obowiązków wobec zmarłego męża. Królowa pozwoliła udać się Syzyfowi na ziemię, by mógł zemścić się za "zlekceważenie" i by dopilnował pogrzebu. Syzyf nie miał jednak zamiaru wracać do Tartaru. Sprowadził go tam dopiero Hermes. Sędziowie umarłych wybrali dla niego za karę wielki głaz i kazali wtaczać na górę. Blisko szczytu głaz wymykał się Syzyfowi i musiał on od nowa zaczynać pracę. Nikt nie wie, gdzie znajduje się miejsce ziemskiego spoczynku Syzyfa, a o jego grobie wszelka wieść zaginęła. Sądzę, że ta mitologia jest bardzo ciekawa, a co najważniejsze pouczająca. Każdy kto ją przeczyta napewno sobie uświadomi, że zło, tak jak i w bajkach, zawsze przegrywa, że nie warto oszukiwać, być człowiekiem pysznym i zuchwałym. Tak było też w przypadku Syzyfa, jednak dla niego skończyło się to bardzo surową karą.