Krótko i zwięźle o planie polskiej obrony "Z"

polski plan wojny z Niemcami opracowywany od marca 1939 roku. Początkowo opierano się na założeniu, że główny kierunek uderzenia poprowadzony zostanie z Pomorza na Warszawę, natomiast ze Śląska i Prus Wschodnich tylko uderzenie pomocnicze. Oceny uległy zmianie jesienią 1938 roku, po zajęciu przez Niemcy Sudetów. Główne uderzenie przewidywano ze Śląska. 4 marca 1939 Sztab Główny przystąpił do prac nad Planem Obronnym "Zachód". Szkic przedstawiono Generalnemu Inspektorowi do zatwierdzenia 22 marca 1939. Możliwość obrony na naturalnych przeszkodach terenowych takich jak rzeki Wisła, Narew, San planowano dopiero po stoczeniu bitwy granicznej z wykorzystaniem nielicznych rejonów umocnionych, na Śląsku i w okolicach Mławy. Wynikało to z obaw o jednostronne zakończenie działań wojennych przez Niemcy po opanowaniu Pomorza i Śląska, jako terenów utraconych 20 lat wcześniej. Główną przyczyną niepowodzenia planu było założenie, iż Brytyjczycy i Francuzi przyjdą Polsce z pomocą.