Charakterystyka Aleksandra Dawidowskiego z lektury Kamienie na szaniec.

Aleksy Dawidowski jest głównym bohaterem książki A. Kamińskiego pt.: „Kamienie na Szaniec” Urodził się on tuż po zakończeniu 1 wojny światowej. Jest, więc pierwszym pokoleniem, które przyszło na świat w odrodzonej, po 123 latach niewoli, Polsce. Miało to niewątpliwie wpływ na otoczenie, w którym żył i na niego samego. Uczęszczał do jednego z najznakomitszych warszawskich gimnazjów im. Stefana Batorego. Z powodu wysokiego wzrostu do Alka przylgnęło przezwisko „Glizda”. „Był dryblasem. Wysoki, szczupły o niebieskich oczach i płowej czuprynie, ciągle się uśmiechał, mówił szybko, wymachiwał rękoma i przy byle okazji wpadał w zachwyt.”. Przeżywał każdą nową sytuację. Alka cechowało także lubił sport: „(...) był najlepszym narciarzem zespołu. Narciarzem narwanym, narciarzem niepokojących rodziców i Zeusa, narciarzem, którego nigdy nie zadowalały łagodne stoki i uczęszczane tory. Narciarzem, którego niespokojny duch ciągnął w wysokie góry, na nowe i samotne szlaki.” Alka zawsze pociągały niecodzienne czyny, dlatego też chłopiec tak dobrze spisywał się w akcjach małego sabotażu. To on był najlepszy w tłuczeniu szyb fotografom, którzy wywieszali zdjęcia hitlerowców. Dobrze spisywał się także w gazowaniu kin i wypisywaniu haseł lub malowaniu symboli na murach. Szczególnie wsławił się on w zrywaniu flag hitlerowskich: „Alek ruszał do flag największych, do najbardziej eksponowanych punktów miasta.”. Stał się także bohaterem „kopernikowskiej afery”. Samodzielnie zdjął z pomnika Mikołaja Kopernika płytę niemiecką. Nadany mu wtedy został pseudonim „Kopernicki”. Inne zadania były dla Alka równie ważne: „(...) Każda akcja to szkoła odwagi, opanowania, to ciągłe wdrażanie w panowanie nad sobą; to jakby nabieranie nawyku odwagi i opanowania.” Alek już od wczesnych lat wyróżniał się wyjątkową odwagą. Wyróżniała go wyjątkowa szczerość, bezpośredniość i uczynność. Posiadał także naturalne zacięcie przywódcze. „Był cały przesiąknięty optymizmem, był chodzącym uśmiechem. Każdego nowo poznanego człowieka z góry traktował przychylnie i był bardzo sentymentalny.” Te wszystkie cechy sprawiły, że Alkowi łatwo było zjednać sobie przyjaciół. Nie zabiegał o znajomości, koledzy sami lgnęli do niego. Tak powstał „Klub Pięciu” składający się z chłopców o podobnych zainteresowaniach i równie ambitnych. Jeden z nich powiedział kiedyś:, „Jeśli my, Klub Pięciu (...) nie dokonamy w życiu jakichś wielkich rzeczy, to chyba tylko przez wyjątkową złośliwość losu.” Alek brał udział w wielu akcjach dywersyjnych oraz sabotażowych i bardzo dobrze się w nich sprawiał, był odważnym człowiekiem. W czasie jednej z takich akcji mającej na celu odbicie z rąk Niemców jego przyjaciela - Rudego zginął. Mimo tak wielu dokonań, Alek był bardzo skromny. Nie lubił mówić o swych dokonaniach. Gdy ktoś inny wspomniał o jego wyczynach wprawiało go to wręcz w zakłopotanie, nie lubił wielkich słów. Uważam, że Alek był wyjątkową postacią. Dzięki swej postawie, razem ze swoimi przyjaciółmi został wpisany w historię Polski. Za jego czynami przemawiały osobiste porachunki za śmierć ojca oraz chęć popisania się przed kolegami oraz zwyczajne prześciganie się w akcjach, jak na przykład z Rudym w trakcie zrywania hitlerowskich flag. Potrafił pięknie żyć i pięknie umierać.