Scharakteryzuj wizerunek Boga i jego relacje z człowiekiem w Psalmie 23 i Psalmie 91. Zwrć uwagę na kreację podmiotu i adresata lirycznego w obu utworach.

Jednak aby dostąpić bożej opieki, należy spełnić warunek postawiony już w pierwszym wersie „Kto się w opiekę poda Panu swemu”. Owo „podanie się w opiekę” oddanie się, zawierzenie oczywiście dobrowolne - stanowi o przynależności do owczarni Pana. Dalsze słowa Psalmu 91 odnoszą się właśnie do człowieka, który oddał się w opiekę i zaufał swojemu Panu. Jednak co z czytelnikiem, który nie zaufał, nie zawierzył, co z „owcą”, która nie należy do stada ? Psalm 91 wywołuje w niej tęsknotę za przynależnością i ochroną Pasterza. Zatem adresat liryczny jest zbiorowy. Jest nim każdy członek wspomnianej już owczarni i każdy, kto jest w stanie tego zapragnąć. A pragnienie od przynależności dzieli już tylko wola. Nieco inny jest też obraz Boga w omawianym teraz psalmie. Bóg nie jest już doskonałym pasterzem ale Bogiem Wszechmocnym. Już nie wiedzie swoich owiec jedynie przez „wzgląd na swoje imię”, lecz wymaga zawierzenia się, nie rozpieszcza lecz nadal broni. O ile w Psalmie 23 mamy tylko potencjalne zagrożenie („choćbym przechodził”), to w Psalmie 91 zagrożenia są już realne. Nie są one jedynie symbolem, lecz zostały pokazane i nazwane. Zaraźliwe powietrze, zła przygoda, szkoda w twoim domu – to konkretne niebezpieczeństwa. Pokazane są też symbole – żmije, lew, smok – lecz i one nie będą zagrożeniem dla tego, kto ufa. Bóg z Psalmu 91 nie tylko czeka za oddanie się, lecz także wymaga. To przede wszystkim różni go od obrazu Pana jako dobrego pasterza.