Napisz charakterystykę Rolanda z książki \\\"Pieśń Rolanda\\\".

Roland główny bohater „Pieśni o Rolandzie” jest francuskim hrabią, walczy u boku króla Karola Wielkiego, swojego wuja, w podbiciu Hiszpanii, zajętej wówczas przez muzułmańskich Arabów, a także w bitwie z Baskami, którzy zaatakowali wojska francuskie w drodze powrotnej z Hiszpanii. Roland pełnił wtedy rolę stróża tylnego, i poległ w tej bitwie. Roland posiada cech idealnego rycerza: -męstwo: zawsze był gotów do walki nawet z przeważającą liczba przeciwników, nie odczuwał strachu, nawet w najbardziej beznadziejnych sytuacjach, nawołuje swoich poddanych do walki; -duma: rycerz ceni własny honor, dlatego nie zgadza się na przywołanie pomocy Karola, chce walczyć sam by nie splamić honoru posądzeniem, że bał się bronić swojej ojczyzny; -waleczność: wystąpił przeciwko przeważającej sile wroga; -odwaga: wykazał się ogromną odwagą. Choć mała była nadzieja na zwycięstwo, poprowadził swój odział do walki, nie widział żadnych słabości; -niezwykła siła fizyczna: walczył z wrogiem przez wiele godzin, nawet w chwili śmierci był gotów bronić swego miecza; -pobożność: przed śmiercią przepraszał Boga za swoje grzechy, walczył w obronie wiary chrześcijańskiej; -pycha: chociaż Roland mógł wezwać wojska Karola Wielkiego, by przybyły z pomocą, nie zrobił tego, bo uważał, że to splamiło by jego honor rycerski, może gdyby wezwał pomoc nie zginęło by tylu ludzi. Pycha Rolanda spowodowała ich śmierć; -gotowość poświęcenia się: był gotów poświęcić się za wiarę, dla swojego władcy i ojczyzny. A wezwanie wojsk Karola na pomoc uważa właśnie za hańbę. Roland był gotów poświęcić życie za swojego wuja Karola, nigdy nie powiedział nie chciał słyszeć źle na temat swojego ojczyma, który sam był zdrajcą. Nie słuchał jego przyjaciela i towarzysza Oliwiera, kiedy to on mówił mu o wezwaniu wojsk do pomocy. Bardziej rozważał myśli o honorze niż o bezpieczeństwie rycerzy i swoim. Pomimo tylu poległych ofiar i tak tragicznej i czasem zbyt porywczej reakcji podczas bitwy w oczach rycerzy był wzorem do naśladowania, wzorem męstwa i odwagi, poświęcenia swego życia dla narodu, braku strachu w tak tragicznej sytuacji i całej jego postawy w tej bitwie. Rycerze szanowali i kochali swojego dowódcę. Oliwier pomimo swojego zdania na dany temat i tak uważał, że Roland ma rację. Moim zdaniem Roland był nieco nierozważny, być może gdyby pomoc króla Karola Wielkiego nadeszła nie było by tylu ofiar, a on sam dalej by żył. Powinien bardziej kierować się umysłem i myślą o życiu innych niż unosić się swoim honorem. Zgadzając się na przejęcie tylnej straży, zgodził się na odpowiedzialność za tych żołnierzy. Jednak wielu mężczyzn z pewnością chciało by posiadać takie cechy charakteru jak Roland.

Roland jest średniowiecznym rycerzem Karola Wielkiego, głównym bohaterem utworu „Pieśń o Rolandzie”. Jako rycerz, Roland nosi ciężką, stalową zbroję, tarczę chroniącą go przed uderzeniami na wielkich bitwach oraz cenny miecz Durendal, wysadzany drogimi kamieniami, który otrzymał niegdyś w podarunku od króla. Bohater bierze udział w wielu bitwach, z których wychodzi zwycięską ręką. „Przez ciebie wygrałem w szczerym polu tyle bitew, przez ciebie ujarzmiłem tyle szerokich ziem, które dzierży Karol siwobrody.” Mieczem królewskim zdobył wiele państw. „Tobą, mieczu zdobyłem mu Szkocję, i Walię, i Islandię, i Anglię.” Roland jest gorliwie modlącym się chrześcijaninem, o czym świadczy postawa w ostatnich chwilach swojego życia. „Modli się do Boga za swoich parów, aby ich przyjął do nieba, następnie prosi anioła Gabriela za samego siebie.” Charakteryzuje go wielka wiara i miłość do bliźnich. Dzielny rycerz stara się ostatnimi siłami zniszczyć swój miecz i róg. Nie chce, aby dostały się w ręce wroga, co świadczy o jego odpowiedzialności. „Nie idź mi nigdy w ręce człowieka zdolnego uciec przed drugim!” Rolanda cechuje również patriotyzm, o czym mówi jego wypowiedź: ”Boże, ojcze nasz, nie ścierp, aby Francja zaznała tego wstydu!” Rycerz jest postrzegany przez otoczenie jako dobry i szlachetny człowiek broniący swoich atrybutów. Król na pewno bardzo go cenił za waleczność i upór w zdobywaniu szerokich ziem. Moim zdaniem rycerz Rolad jest wspaniałym człowiekiem, który swoim szlachetnym życiem zasłużył sobie na dobro w niebie.

Podstawowe informacje o bohaterze Hrabia Roland to główny bohater napisanej w XI wieku przez nieznanego autora Pieśni o Rolandzie. Jest siostrzeńcem cesarza Karola Wielkiego, posiadaczem licznych ziem i wzorowym poddanym. Stanowi uosobienie ideału średniowiecznego rycerza. W utworze przedstawiony jest po raz pierwszy w pieśni VIII (8), natomiast umiera w pieśni CLXXVII (177). W dziele znajduje się też opis jego pogrzebu. Później bohater jest wspominany prawie do końca utworu. Najwięcej o postaci dowiadujemy się, kiedy dowodzi tylną strażą armii Karola Wielkiego. Charakterystyka zewnętrzna W Pieśni o Rolandzie nie ma bezpośredniego opisu głównego bohatera. Nie znajdujemy w utworze charakterystyki zewnętrznej Rolanda przed bitwą w wąwozie Roncevaux. Najwięcej wiemy o wyglądzie bohatera, kiedy walczy. Jedzie na swoim koniu, Wejlantyfie. Odziany jest w pięknie zdobiącą go zbroję, na nogach ma szczerozłote ostrogi, pomagające popędzać wierzchowca, a na głowie hełm ozdobiony złotem i klejnotami. Początkowo walczy przy pomocy włóczni, do której przypięty jest biały proporzec z frędzlami. Kiedy roztrzaskuje włócznię na wrogach, dobywa swojego miecza, Durendala. Poza tym Roland ma przy sobie róg. Być może ma również łuk, który dostał od Karola Wielkiego jako dowódca tylnej straży (podczas bitwy nie używa go jednak). Kiedy Roland walczy, jest rozpoznawany nawet przez Saracenów, którzy nigdy wcześniej go nie spotkali. Twarz bohatera jest jasna oraz roześmiana i jednocześnie harda, ciało prezentuje się szlachetnie, a spojrzenie i postawa są piękne. Im dłużej Roland potyka się z nieprzyjaciółmi, tym bardziej ostrze jego miecza i zbroja są zabryzgane krwią. Ciało natomiast jest mokre od potu i rozpalone. Kiedy bohater dmie w róg, aby wezwać cesarza wraz z główną armią, robi to tak mocno, że jego wezwanie słychać na odległość trzydziestu mil. Jednocześnie jednak odczuwa wielką mękę, lęk i ból. Pęka mu skroń, a z ust tryska krew. Gdy Roland umiera, jego twarz traci barwę i bohater czuje, że mózg wylewa mu się uszami. Kładzie się na zielonej trawie. Pod ciałem umieszcza miecz i róg, a twarz obraca w kierunku Hiszpanii. Charakterystyka wewnętrzna Opis cech charakteru Rolanda jest w utworze pełniejszy niż opis jego wyglądu. Bohater to wierny poddany Karola Wielkiego, dzielny wojownik i oddany Bogu chrześcijanin. Określany jest jako: „mężny”, „dzielny”, „wspaniałego serca”, „wódz”, „szlachetny rycerz”, „tęgi rycerz”, „zacny hrabia”, „potężny hrabia”, „dobry wasal”, „pyszny”, „pyszniejszy od lwa lub leoparda”. O oddaniu Rolanda wobec cesarza świadczy to, że zgadza się on podjąć niebezpieczną misję dowodzenia tylną strażą. Walczy też w imieniu Karola Wielkiego, zdobywając dla niego nowe ziemie i bogactwa. Jako wojownika Rolanda cechuje odwaga, waleczność i pycha. Przywiązany jest on do swoich atrybutów rycerskości – miecza i konia. Dba o honor rycerski i nie wzywa pomocy, chcąc sam walczyć z wrogami i okryć się z tego powodu chwałą. Roland jest tak sławnym rycerzem, że jego poddani go kochają i szanują, wrogowie podziwiają, a ojczym, Ganelon nienawidzi. Bohater dba o swoich towarzyszy broni. Po zabitym Olivierze płacze, układa zwłoki poległych i modli się za ich dusze. Będąc chrześcijaninem, hrabia Roland walczy z poganami w imieniu Boga. Modli się i odmawia pokutę. Wierzy, że prawo boskie jest po stronie jego i jego oddziałów. Umierając odwołuje się do Boga – swojego najwyższego suwerena. Jego dama serca – Oda pada nieżywa na wieść o jego śmierci. Bohater Pieśni o Rolandzie jest średniowiecznym wzorem rycerza. Uosabiał cnotę, a jego postępowanie było warte naśladowania.