mam problem z polskim. Musze napisać harakterystyke Robinsona Kruzoe. Pomużcie!!!! Na pojutże Na dwie strony

Robinson Kruzoe urodzil sie w Anglii i był synem kupca niemieckego pochodzenia. Miał dwóch starszych braci, którzy zginęli na morzu. Jako najmłodszy z rodzeństwa nie nauczył się żadnego zawodu. Rodzice pragnęli, aby przejął interes rodzinny, do czego młodzieniec nie czuł powołania. Pociągało go natomiast żeglarstwo i od dziecka marzył o dalekomorskich podróżach. Niewiele wiemy o jego wyglądzie zewnętrznym. Możemy jednak wyobrazić sobie bohatera, jako sielnego, rosłego mężczyznę. Robinson łatwo nawiązywał kontakty z innymi ludźmi i dlatego bez przeszkód mógł rozpocząć swą żeglarską karierę. Był śmiały, uczciwy, trochę łatwowierny. Wcale nie liczył sie z wolą rodziców, ale dzięki temu przeżył jedną z największych przygód, jakie stały się udziałem człowieka - przeżył ponad dwadzieścia lat na bezludnej wyspie. Robinson miał jeszcze jedną, ważną zaletę, która pozwoliła mu przeżyć - potrafił zachować pogodę ducha i nadzieję. Nawet w najbardziej dramatycznych sytuacjach odnajdywał jej resztki i starał się nie poddawać. Bohater powieści miał silny charakter. Był bardzo przedsiębiorczy. Podczas pobytu na wyspia odkrywał wartość nauki, od której stronił w Anglii. Tęsknił też za rodzicami, których kiedyś opuścił wbrew ich woli. Robinson był dzielnym i odważnym człowiekiem. Kedy znajdował się na odludziu nauczył się wielu pożytecznych rzeczy. Zmieniło się jego spojrzenie na świat. Kruzoe miał dobre serce. Był zdolny do przyjaźni i współczucia. Najpierw bardzo polubił Ksurego, a potem szczerze pokochał na wpół dzikiego Piętaszka. Robinson darzył przyrodę wielkim szacunkiem. Podziwiał jej piękno i uznawał potegę natury. Wiedział, że jako człowiek, jest zbyt słaby, aby z nią walczyć, dlatego nie starał się jej sobie podporządkować. Z wdzięcznością przyjmował to, co zechciała mu oiarować, np.zboże, które wyrosło z kilku niedbale wyrzuconych przez Kruzoe ziaren. Robinson w pełni odczuwał piękno i doskonałość świata. Z równym szacunkiem traktował zwierzęta. Przyjaźnił się z nimi. Dzięki nim, a szczególnie dzięki ptakom, nauczył się jakie warzywa i owoce są jadalne, a jakie nie. Po pewnym czasie życia zdala od ludzi bohater stał się zupełnie do nich niepodobny: "Łuk, dzida, kosz na plecach, strzępiasta broda, włosem na wierzch wywrócone skóry dały mu wygląd dzikusa". Jego skóra z powodu gorącego klimatu karaibskiej wyspy przybrala ciemnobrazowa barwę. Z wyglądu przestał przypominać Europejczyka. Po kilkunastu latach odczuwał wyrzuty sumienia, z powodu swojej młodzieńczej lekkomyślności i samowolnego opuszczenia domu. Zdawało mu się, że karą za ten nieopatrzny krok były wszystkie niebezpieczeństwo, jakie go spotkały. Robinson Kruzoe to bohater, który posiada tzw. żyłkę awanturniczą. Szuka przygód i znajduje takie, o których nie myślał w najśmielszych marzeniach. Czytając o nich nie można nie podziwiać odwagi i zaradności tej postaci, która jest dla mnie godną naśladowania.

tu mam jeszcze jedno Robinson Cruzoe jest tytułowym bohaterem książki Daniela Defoe. Robinson urodził się w Yorku- niewielkiej miejscowości w Anglii. Jego ojciec był kupcem pochodzenia niemieckiego, a matka zajmowała się gospodarstwem. Oboje byli schorowani i w podeszłym wieku i liczyli na to że ich syn przejmie interesy rodzinne. Robinson natomiast pragnął zostać żeglarzem nie zważając na to że oboje jego bracia zginęli na morzu jako żeglarze. Po prostu miał to we krwi. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził w rodzinnej miejscowości ucząc się niezbyt pilnie i coraz bardziej tęskniąc za podróżami. W wieku 19 lat wyruszył na morze. Niestety prześladował go niepomyślny los i po wieloletniej tułaczce trafił na bezludną wyspę gdzie spędził około 12 lat po czym wrócił do Yorku. W powieści nie ma dokładnego opisu wyglądu bohatera, lecz możemy się domyślać, że był to silny, zdrowy mężczyzna, początkowo ubrany w normalne stroje z 17w. Jednak z biegiem czasu Robinson wyglądał coraz gorzej. Choć ciężka praca uczyniła go muskularnym to jego ubrania podczas wędrówki zupełnie się zniszczyły. Był zmuszony do ubierania na siebie kozich skór. Również zaniedbane ciało i włosy Robinsona przyczyniły się do zmiany wyglądu Robinsona z młodzieńca z dobrej rodziny na niemal, że jaskiniowca. Nasz Europejczyk miał nie co inne poglądy od innych białych z tych czasów. W czasie podróży zrozumiał na przykład jak daleko złym zjawiskiem jest niewolnictwo gdyż mu samemu zdarzyło się dostać do niewoli. Od tego czasu potępiał niewolnictwo i ludzi kolorowych traktował jak równych sobie. Doskonałym tego przykładem jest jego przyjaźń z Piętaszkiem, który przecież był Karaibem czy też jego niezadowolenie i protesty, gdy powiedziano mu, jaki jest cel podróży po czarny heban. Robinson miał bardzo niespokojną naturę. Był dociekliwy i ciekawy świata więc też trochę lekkomyślny, co ukazuje nam sam fakt ucieczki z domu, a potem pilnej nauki u kapitana Smitha. Był również wytrwały w swojej nauce co później zaowocowało tym, że nieco starszy już Robinson został na pewien czas kapitanem statku. Był bardzo pomysłowy i sprytny. Dzięki tym cechom wydostał się z niewoli u Maurów. Bez pomocy tych cech na pewno na wyspie poradziłby sobie i z pewnością oszalałby. Był także wytrwały w tym co robił co natomiast zaowocowało cennymi wynalazkami i nowymi przedmiotami. Dzięki zaradności i innym swoim umiejętnościom, które zdobył jeszcze w domu potrafił poradzić sobie w różnych sytuacjach. Robinson był przedstawiony jako człowiek nade wszystko religijny, o czym świadczy jego wzruszenie na widok Pisma Świętego na pokładzie Diany. Na początku swojej podróży nie był jeszcze odważny i mężny, co ujawniło się podczas jego pierwszego sztormu, kiedy zemdlał ze strachu i zmęczenia, lecz z biegiem czasu kształtował w sobie te cechy i już na bezludnej wyspie, choć odczuwał lęk przed dziką przyrodą badał stopniowo całą wyspę. Gdy zobaczył resztki uczty ludożerców był naprawdę przerażony, ale ciekawość i odwaga zwyciężyły. Nie uciekł. Robinson oprócz tych cech był też wierny przyjaciołom i nigdy nie zapomniał o rodzinie, o czym świadczą jego wspomnienia, tęsknota, a także przyjaźń z Piętaszkiem. Gdy ten zginął Robinson rozpaczał, co świadczy o jego przywiązaniu do przyjaciół, których miał także wśród zwierząt. Robinson w czasie trwania akcji książki rozwinął się z lekkomyślnego chłopca w prężnego mężczyznę. Choć nie zawsze był wzorem do naśladowania to dzięki poniesionym konsekwencjom stał się silnym psychicznie i fizycznie roztropnym człowiekiem. Chciałbym umieć się zachować w pewnych sytuacjach jak Robinson, najbardziej podoba mi się w nim jego optymizm.